اندازه‌گیری فاکتور X در تنظیم مقررات انگیزشی: مطالعه موردی صنعت توزیع برق ایران

دستیابی به بهره‌وری و کارایی بالا در صنعت توزیع برق کشور با توجه به وضعیت این صنعت ضروری بوده و از طرف دیگر مسئله اصلی در رویکردهای تنظیم مقررات انگیزشی استفاده از یک معیار مناسب جهت اندازه‌گیری کارایی و رشد بهره‌وری است. این شاخص در تنظیم مقررات انگیزشی فاکتور X بوده که هدف اصلی این تحقیق اندازه‌گیری آن در صنعت توزیع برق ایران است. به منظور دسترسی به هدف تحقیق از داده‌های شرکت‌های توزیع برق ایران در دوره زمانی 1383 تا 1393 و یک مدل ارائه شده برای تحلیل پوششی داده‌ها با وجود نهاده‌های قابل کنترل و غیر قابل کنترل و ستاده‌های مطلوب و نامطلوب استفاده شد. نتایج مربوط به محاسبه شاخص بهره‌وری مشخص کردند که شرکت‌های توزیع برق کارا باید هر ساله 06/3 درصد بهره‌وری کل عوامل تولید خود را رشد دهند. شرکت‌هایی که کارا نیز نبوده‌اند بایستی بیشتر از 06/3 درصد بهره‌وری کل عوامل تولید خود را رشد دهند. بیشترین مقدار فاکتور X در دوره زمانی 1383 تا 1393 مربوط به شرکت توزیع برق شمال کرمان بوده که 0703/0 بدست آمده است که نشان می‌دهد تنظیم‌کننده باید به دنبال 03/7 درصدی در بهره‌وری شرکت توزیع برق شمال کرمان باشد.